تاریخچه تولید فرش ایرانی

فرآیند تولید فرش ایرانی با چرای گوسفندان آغاز شد. فرش ‌های ایرانی به‌طور سنتی از پشم گوسفند ریسیده می‌شوند که کیفیت آن بسته به نژاد گوسفند، آب و هوا، مرتع و زمان بریدن متفاوت است. سپس زنان پشم را با دست به نخ تبدیل می کردند و نخ ها را با رنگ های طبیعی گیاهان و حشرات می جوشاندند. به عنوان مثال، ریشه های جنون، دمنوش، بابونه، برگ انگور، پوست انار و نیل رنگ های قرمز، زرد و آبی تولید می کردند و پس از خشک شدن نخ ها، بافت شروع می شد.

اگرچه منشاء دقیق فرش های ایرانی مشخص نیست اما هنر فرش بافی در ایران به بیش از 2500 سال پیش بر می‌گردد. فرش ها و قالی‌های ایرانی در ابتدا بعنوان وسایل ضروری برای پوشاندن کف‌های عشایر عشایر بافته می‌شد و از آنها در برابر سرما و رطوبت محافظت می‌کرد. پیشرفت طبیعی مهارت و مهارت در خلق این آثار هنری از نسلی به نسل دیگر در طول قرن ها در طول دوره های صلح، تهاجم و جنگ منتقل شده است. با توسعه تجارت بین المللی، تنوع الگوها و طرح ها افزایش یافت.

بیشتر پیشرفت فرش ایرانی در ارتباط با حاکمان مختلف کشور در طول زمان است. بسیاری از مورخان، کوروش کبیر را عامل معرفی هنر فرش ایران می د‌انند. گفته می شود مقبره کوروش که در پاسارگاد نزدیک تخت جمشید دفن شده بود با فرش های گرانبها پوشانده شده بود.

در ربع پایانی قرن نوزدهم و در زمان سلطنت قاجار، تجارت و صنعت فرش بار دیگر با صادرات فرش از طریق استانبول به اروپا توسط بازرگانان تبریزی رونق گرفت. در پایان قرن نوزدهم، برخی از شرکت‌های اروپایی و آمریکایی حتی تجارت‌هایی را در ایران راه‌اندازی کردند و تولیدات صنایع دستی را به مقصد بازارهای غربی سازماندهی کردند. از طریق این توسعه، طرح های جدیدی با در نظر گرفتن سلیقه غربی ساخته شد.

با حرکت به ایران برای توسعه فرش های جدید برای صادرات، کار آنها با بافندگان چیره دست ایران منجر به توسعه فرش های متناسب با فضای داخلی غربی مانند فرش زیگلر شد که در حال حاضر یکی از محبوب ترین فرش های تولیدی است.

بافندگان بسته به اندازه و کیفیت فرش از چندین ماه تا چندین سال خمیده روی یک ماشین بافندگی، هزاران گره ایجاد می کند.

فرش در نهایت از دستگاه بافندگی بریده می شود، شسته می شود و در آفتاب خشک می شود. اگرچه پشم، سنتی ترین ماده است، ابریشم نیز یک گزینه است، اما به دلیل اینکه ماده ای ظریف است، فشار شدید را تحمل نمی کند. بنابراین، قالیچه های ابریشمی معمولاً به جای روی زمین، روی دیوارها نمایش داده می شوند.

امروزه بافندگی فرش به مراتب رایج ترین صنایع دستی در ایران است. فرش‌های ایرانی به دلیل رنگ‌آمیزی، تنوع نقش‌های هنری دیدنی و کیفیت طراحی شهرت دارند. در کاخ‌ها، ساختمان‌های معروف، عمارت‌ها و موزه‌های سراسر جهان، فرش ایرانی از با ارزش‌ترین دارایی‌ها است.